Σκέψου αδελφέ μου, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο Κόσμος όλος εάν κάθε φορά που απευθυνόμαστε στον άλλον ενθυμούμασταν ζωντανά στην καρδία μας, την αμαρτωλότητα μας!
Εάν είχαμε ενεργή στη συνείδηση μας την εικόνα των κρυφών αμαρτωλών επιθυμιών μας!
Θα είχαμε άραγε το μπόι του διδασκάλου;
Θα δίναμε τόσο εύκολα συμβουλές;
Θα κρίναμε με σκληρότητα και ειρωνεία;
Εάν έχουμε ενεργό τη συνείδηση της αμαρτωλότητας μας τότε η κρίση μας γίνεται συμπονετική και δίκαιη και o νους μας έχει σοφία!
Αυτή είναι λοιπόν ΠΡΑΚΤΙΚΑ η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ Ο ΘΕΌΣ:
Έχοντας στο νου μας πάντα την όραση της δικής μας αμαρτωλότητας να βλέπουμε στον άλλον τις αμαρτίες και τα λάθη του πολύ μειωμένα και να τον συμπονάμε.
Τότε πράγματι θα γινόμαστε κατα Θεόν σύμβουλοι και δάσκαλοι διότι θα τηρούμε την Εντολή του Χριστού:
«Υποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου.»
(Ματθ 7,5)
Εαν βλέπουμε το σφάλμα μας σαν δοκάρι, τότε θα βλέπουμε το σφάλμα του άλλου σαν μικρό καρφάκι!
Το σφάλμα μας σαν δοκάρι το βλέπουμε στην Προσευχή της Μετάνοιάς μας!
Τότε θα βιώνουμε το Τελωνικό φρόνημα, της Μετάνοιας και Ταπείνωσης.
Τότε θα ζούμε τη Δικαιοσύνη του Θεού,όταν βιώνουμε τη Μετάνοια και και την Άφεση αμαρτιών μας στην Προσευχή μας!
Η Δικαιοσύνη του Θεού είναι ο καρπός της Μετάνοιας και της Ευσπλαχνίας μας.
Αυτή τη Δικαιοσύνη μας καλεί να μάθουμε ο Νυμφίος Χριστός πορευόμενος για την Σταυρική Του θυσία.
«Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης»…
Ανδρέας Χριστοφόρου
