Μικρή Μαρία, μόλις τριών χρονών αφιερώνεσαι στον Θεό και μεταφέρεσαι απο το σπίτι σου λίγα μέτρα πιο κάτω στο Ναό του Σολομώντα και εισάγεσαι στο Ιερό του Ναού στα Άγια των Αγίων εκεί που ο Αρχιερέας μπαίνει μια φορά τον χρόνο!
Είναι τριακόσια μέτρα η απόσταση απο το σπίτι στο Ναό;
Σίγουρα σε εμπνέει το Άγιο Πνεύμα και σε συνοδεύουν Αρχάγγελοι και Άγγελοι και Ουράνιες Δυνάμεις μικρούλα μου, μα όσο νάναι δεν έψαχνε η καρδούλα σου τη μάνα και τον πατέρα σου;
Δεν πόνεσες μικρή μου Μαρία δεν σφάκτηκε η παιδική καρδούλα σου στον αποχωρισμό;
Δε γύρισε το βλέμμα σου προς τα πίσω να ψάχνει τη μητρική αγκαλιά της μάνας σου της Αγίας Άννας;
Βλέπουμε και τιμούμε την Μαρία ως Παναγία αλλά αυτό για να γίνει απο Μαρία, Παναγία πέρασε απο απίστευτο πόνο ανθρώπινο που μόνο η μεγάλη Αγάπη Της στο Θεό την βοήθησε να αντέξει. Διότι άμεσα δεχόταν την Πατρική Αγάπη του Θεού που την παρηγορούσε και τη μεταμόρφωνε σιγά σιγά απο Μαρία σε Παναγία και Μητέρα του Θεού!
Εκεί στα Άγια των Αγίων συναναστρεφόταν με τους Αρχαγγέλους, τους Αγγέλους και τις Ουράνιες Δυνάμεις, δεν νοσταλγούσε όμως που και που την Μάνα Αγία Άννα και τον Πατέρα της Άγιο Ιωακείμ;
Αυτοί που με τόση Αγάπη την ζητούσαν απο το Θεό και πόσο θα χάρηκαν με τη Γέννηση της, δεν πρόλαβαν να την χαρούν και τριών χρονών την έδωσαν για πάντα στο Θεό!
Πόσο σκληρός για την ανθρώπινη αγάπη τους αυτός ο αποχωρισμός!
Η σχέση με τον Θεό περνά απο Μαρτύριο διότι η ανθρώπινη φύση μετα την πτώση αυτονομήθηκε και αποξενώθηκε απο την Πατρική Αγάπη έμαθε άλλη αγάπη συναισθηματική και η επιστροφή στην Αγάπη του Θεού είναι οδυνηρή.
Ο Χριστός Σταυρούμενος οδήγησε την Ανθρώπινη Φύση στον Θεό Πατέρα Του πεθαίνοντας μόνος και εγκαταλειμμένος. Επωμίστηκε όντας αθώος όλες τις συνέπειες της ανθρώπινης αποστασίας με αποκορύφωμα την Αμετανοησία μας ώστε με την Σταυρική θυσία Του να μας δοθεί απο τον Θεό Πατέρα Του η Μετάνοια και Άφεση Αμαρτιών και η επαναφορά μας στην Πατρική αγκαλιά!
Όλη αυτή η οδύνη που μεταμόρφωνε την Μαρία σε Παναγία και Θεοτόκο κατανοείται μόνο εάν βαδίζουμε και εμείς την ίδια Οδό της Σταυρικής Θυσίας που είναι η Οδός της Μετανοίας, η στενή και τεθλιμμένη.
Ο πόνος της με την αποδοχή του θελήματος του Θεού μεταμορφώνεται σε Ουράνια Χαρά και η μικρή Μαρία, απο παιδούλα γίνεται Θεοτόκος.
Απο 3 μέχρι 15 ετών είναι στο Ναό και μετά μνηστεύεται τον Ιωσήφ και εξορίζεται στη Ναζαρέτ, μακρύτερα απο το σπίτι της δεν γινότανε, ξένη ανάμεσα σε ξένους σε μιά πόλη που ο Ναθαναήλ είπε για αυτήν – είναι δυνατό να προέρχεται κάτι καλό από τη Ναζαρέτ;
Ξένη, με τον γερασμένο Ιωσήφ και τα 6 παιδιά του, εντελώς άγνωστη μακρυά από κάθε συγγενή και οικείο έζησε 30 χρόνια..
Συνέλαβε τον Χριστό, κρατώντας το μεγαλύτερο Μυστικό των Αιώνων, ότι Αυτός που ζει μαζί της είναι ο Θεός που έγινε Άνθρωπος.
Πόσο οδυνηρό είναι να ζει μέσα της και μαζί της ο Θεός και να μην μπορεί να μοιραστεί αυτή τη Χαρά παρά μόνο με τον Ιωσήφ, όσο αυτός ζούσε. Αλλά και αυτός το έμαθε μόνο όταν του το αποκάλυψε ο Άγγελος…
Πόση οδύνη έζησε βλέποντας Τον στον Σταυρό να αργοπεθαίνει, τον ευεργετημένο λαό να Τον εξευτελίζει…
Το προείπε ο Συμεών ο Θεοδόχος, ότι ρομφαία θα διέλθει απο την καρδία της.
Ο μεγαλύτερος πόνος της όμως ήταν ο επερχόμενος θάνατος που τον κατάπινε μέρα με την ημέρα.
Αναστήθηκε ο Χριστός αλλά και πάλιν ανελήφθη εις τους Ουρανούς και η Μαρία που έγινε Θεοτόκος και Παναγία, έμεινε και πάλιν μόνη να θεάται το μεγάλο Μυστήριο της εκ Δεξιών Καθέδρας του Χριστού, την Πεντηκοστή και την ίδρυση της Εκκλησίας!
Μαρία, Θεοτόκε, Παναγία μας!
Σε ευχαριστούμε γιατί με την θυσία σου σήμερα των Εισοδίων, που μπήκες στα Άγια των Αγίων αφήνοντας τη ζωή σου, έγινες Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας!
Ανδρέας Χριστοφόρου
