Ο άνθρωπος, ως Εικόνα Θεού, είναι δημιουργημένος από άπειρη Αγάπη, για να αγαπιέται και να ανταποδίδει αγάπη περισσότερη από αυτήν που λαμβάνει.
Έτσι είναι από μικρούλης, να ζητά και να ανταποδίδει Αγάπη.
Αυτή η Αγάπη είναι ο Θεός, διότι «ο Θεός Αγάπη εστίν».
Με το προπατορικό αμάρτημα, αποκόπηκε από την πηγή της Αγάπης, τον Θεό, και αφέθηκε πια στην ανθρώπινη αγάπη, που είναι, όσο θυσιαστική και να φαίνεται, λόγω της απόσύνδεσής της με τον Ταπεινό Θεό, Εγωκεντρική.
Έτσι, ο άνθρωπος από τη σύλληψή του δέχεται αγάπη εγωκεντρική και μεγαλώνοντας στην οικογένειά του, γεμίζει από παράπονα, διότι η φύση της Αγάπης που δέχεται δεν έχει το στοιχείο της Ταπείνωσης και της κένωσης του Τριαδικού Θεού, δεν ειναι υγιής, πάσχει από Εγωκεντρισμό.
Γεμίζει, όμως, και από φόβο και ανασφάλεια, διότι του λείπει η θυσιαστική, κενωτική στοργή, που χαρακτηρίζει την Αγάπη του Θεού.
Αυτή η παραπονετική διάθεση, που τον διαποτίζει, τον κάνει να νοιώθει αδικημένος και πικραμένος, αλλά και φοβισμένος.
Η αδικία, η πίκρα, ο φόβος γεμίζουν την ψυχή του.
Επειδή η φύση έχει μηχανισμούς αυτοΐασης και αυτοεπούλωσης των τραυμάτων, ψυχικών και σωματικών, τείνει να θεραπεύει την αίσθηση αδικίας με τη Φιλονικία, την αίσθηση της πίκρας, με τη Φιληδονία και την αίσθηση φόβου και ανασφάλειας, με τη Φιλαργυρία.
Έτσι γεννιούνται από τον ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟ της ανθρώπινης αγάπης τα τρία κυρίαρχα πάθη: Η ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ, Η ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ.
Η ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ, ως πάθος, κρύβεται πίσω από την ανταγωνιστική διάθεση και επιθυμία νίκης προς τον άλλον, πίσω από την υπεροψία, την ειρωνεία, την κατάκριση, την υπερηφάνεια.
Η ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ, ως πάθος, κρύβεται πίσω από τη σαρκική διάθεση και επιθυμία κάθε μορφής, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την υγιή, μέσα στον Γάμο της Εκκλησίας, συνουσία.
Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ, ως πάθος, κρύβεται πίσω από την καθημερινή, αγωνιώδη διάθεση και επιθυμία μέριμνας για επιβίωση. Πίσω από την αγάπη του πλούτου, της συσσώρευσης περιουσίας, κινητής και ακίνητης, πίσω από την πλεονεξία.
Πώς γίνεται η Θεραπεία;
Από τον Χριστό, μέσα στην Εκκλησία.
Μέσα στην Εκκλησία, που είναι το Νοσοκομείο του Θεού, με τα Μυστήρια της Μετανοίας, Εξομολόγησης και Θείας Κοινωνίας, από τον Χριστό, που είναι ο Γιατρός, και τον Ιερέα, που έχει την Ιερωσύνη του Χριστού.
Πίσω, όμως, από την Εκκλησία και τον Ιερέα είναι ο Χριστός.
Ο Χριστός, ως ο Γνώστης της Θεραπείας, μας λέει τον δρόμο της Θεραπείας, που είναι οι Εντολές Του, που προκαλούν τη Μετάνοια, γιατί όλα αυτά τα πάθη, ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ, ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ, ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ, βλάπτουν εμάς και του άλλους και γίνονται γεννήτορες όλων των παθών.
Μας λέει την Εντολή, ότι, αν δεν στραφούμε να γίνουμε ως τα παιδία, δεν θα μπούμε στη Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτή η στροφή στην παιδική ηλικία μας είναι η Μετάνοια και Συγχώρεση, που από καρδίας έχουμε ανάγκη να εργαζόμαστε καθημερινά, για να αποκαταστήσουμε τις καρδιακές σχέσεις με τον Πατέρα και τη Μάνα μας σε επίπεδο τιμής, αφού μας λέει να τιμήσουμε τον Πατέρα και τη Μάνα μας, για να ζούμε χαρούμενοι καρδιακά.
Η Τιμή στον Πατέρα και στη Μάνα μας γίνεται Τιμή στον Θεό και κάθε άνθρωπο.
Αυτό γίνεται, γιατί με τη διαρκή Μετάνοια έρχεται μέσα μας ο Χριστός, μας συγχωρεί, μας θεραπεύει με την εξομολόγηση και μας Θεώνει με τη Θεία Κοινωνία.
Ανδρέας Χριστοφόρου
