Εγκλεισμός στο σπίτι;

Ώρα για Προσευχή!

Πράγματι!

Η κατάσταση του κορονοϊού μας οδηγεί στον Χριστό!

Τι θα γίνει τώρα που δεν θα μπορούμε ούτε στον Ναό να πάμε, ούτε να Κοινωνάμε, όσο θα κρατούν οι απαγορεύσεις, που μας συνιστά η Εκκλησία της Ελλάδος;

Τι θα κάνουμε χωρίς Ακολουθίες, χωρίς τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας;

Όλα μας προτρέπουν να μείνουμε σπίτι!

Τι θα κάνουμε χωρίς Θεία Κοινωνία;

Εκεί στο δωμάτιό μας θα μείνουμε να προσευχηθούμε, αυτό μας έμεινε.

Οι Άγιοί μας στα Μοναστήρια, που όλη μέρα στον Ναό είναι, διδάσκουν τους Μοναχούς και όλους μας: «Κλείσου στο κελί σου και εκεί θα μάθεις τα πάντα!».

Στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας διδάσκει πώς να προσευχόμαστε, στο ταμείο μας, δηλαδή με την καρδιά μας, μυστικά, και ο Θεός θα μας αποδώσει φανερά.

Μας διδάσκει στο «Πάτερ Ημών» ακριβώς ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο της Προσευχής, που αρχίζει με την καρδιακή αίσθηση της Αγιότητός Του, τον πόθο της Βασιλείας Του και την υποταγή μας στο Θέλημά Του.

Συνεχίζει με την απόθεση όλης της Βιοτικής μας Ζωής στην Πατρική Αγάπη Του.

Φτάνει στο επίκεντρο της Προσευχής, που είναι η καρδιακή αίσθηση Μετανοίας μας προς τoν Θεό και τους ανθρώπους που βλάψαμε και βλάπτουμε με τον εγωκεντρισμό μας.

«Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα (αμαρτήματα) ἡμῶν…»

Αφού βγάλουμε με συντριβή καρδίας το δοκάρι μας, δηλαδή τις αμαρτίες μας, θα νιώσουμε καρδιακά ξαλαφρωμένοι από το βάρος της αμαρτίας μας, το Μυστήριο της Άφεσης αμαρτιών από τον Χριστό.

Αυτό ένιωθε ο Τελώνης. Χωρίς αυτό, μέσα μας ζει ο Φαρισαίος. Ας μην αποκάμουμε, ας Μετανοούμε για τον Φαρισαίο που ζει μέσα μας. Θα νικηθεί από τον Χριστό.

Με την Άφεση το δοκάρι της Αμαρτίας βγαίνει, διότι ο Χριστός μπαίνει στην καρδιά μας.

Εάν πράγματι μπαίνει ο Χριστός στην καρδιά μας, ποθούμε, όπως εμείς ελευθερωθήκαμε από την αμαρτία, να ελευθερώσουμε αυτούς που μας έβλαψαν και μας βλάπτουν.

Μόνο αφού μετανοήσαμε μπορούμε να συγχωρούμε, διότι μπαίνει μέσα μας ο Χριστός και μόνο με τον Χριστό μέσα μας μπορούμε να συγχωρούμε.

«Ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν!»

Η Άφεση Αμαρτιών που προσφέρουμε με τον Χριστό μέσα μας στους άλλους, ολοκληρώνει τη δική μας Άφεση από τον Χριστό.

Τότε γεμίζουμε με τη Χάρη του Θεού, τότε ζούμε τη Δόξα του Θεού, γι’ αυτό καρδιακά και αβίαστα λέμε αυτό που ζούμε στον Θεό:

«Ὅτι Σοῦ ἐστιν ἡ Βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ Δόξα, τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!»

Αυτή η Πορεία της Μετανοίας μας στο «Πάτερ Ημών», είναι ο προσωπικός μας Όρθρος, διότι ο Όρθρος είναι η Ακολουθία της Μετάνοιας στον Ναό.

Αυτή η Δοξολογία που ζούμε στο τέλος της Προσευχής είναι η προσωπική μας είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών, που στον Ναό γίνεται από τον Ιερέα όταν λέει:

«Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!»

Αυτό που συμβαίνει στον Ναό, Όρθρος Μετανοίας και Ευλογημένη Βασιλεία, συμβαίνει και στην Προσευχή μας, όπως μας διδάσκει ο Χριστός στο «Πάτερ Ημών».

Εκεί ο Ναός του Θεού σαν κτίσμα, εδώ ο Ναός του Θεού σαν καρδία!

«Δεν είδατε ότι είστε Ναός του Αγίου Πνεύματος;», λέει ο Χριστός.

Αυτό είναι το βίωμα των Αγίων: αυτό που ζουν στον Ναό, Μετάνοια και Ευλογημένη Βασιλεία, ζουν και μέσα στην καρδιά τους, Μετάνοια και Βασιλεία του Θεού!

Είναι οι δύο Ναοί αλληλένδετοι, χωρίς βίωση στην Καρδία δεν βιώνουμε στον Ναό και χωρίς βίωση στον Ναό δεν βιώνουμε στην καρδιά.

Η παρουσία μας στον Ναό τώρα λείπει…

Αυτό εξ άλλου δεν το παραλείπαμε.

Αυτό που ίσως παραλείπαμε είναι η Βίωση στην Καρδιά μας με τη Μετάνοια τον Όρθρο και με τη Δοξολογία την Ευλογημένη Βασιλεία της Θείας Λειτουργίας.

Ο Θεός ζητά πρώτα τη Μετάνοια και Συγχώρεση και μετά την παρουσία μας στον Ναό, γι’ αυτό το Τριώδιο ανοίγει με την παραβολή του Τελώνη, δηλαδή του Μετανοούντος.

Ζητά πρώτα να συγχωρεθούμε με τον αδελφό μας και μετά να μπούμε στην Θεία Λειτουργία.

Μήπως αυτά τα περιφρονήσαμε και μείναμε στη χωρίς Μετάνοια και Συγχωρητικότητα συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία και Θεία Κοινωνία;

Μήπως προσερχόμαστε στην εξομολόγηση χωρίς η Ζωή μας να είναι μια διαρκής Μετάνοια;

Εάν αυτά δεν κάναμε πριν τον μικρό ιό, τον κορονοϊό, καιρός είναι τώρα, αμέριμνοι, αφού τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε, αισθανόμενοι την αδυναμία μας, να βλέπουμε την αμαρτωλότητά μας, όπως ο Τελώνης και να Μετανοούμε.

Να γευόμαστε την Άφεση αμαρτιών και να Συγχωρούμε.

Καιρός Κορονοϊού, καιρός Μετανοίας και Συγχώρεσης!

Ανδρέας Χριστοφόρου.