Όλοι οι Ορθόδοξοι γνωρίζουμε ότι αυτό που μας σώζει είναι το Έλεος του Τριαδικού Θεού, δια του Θεανθρώπου Χριστού, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Σωτηρία έρχεται ως καρπός της ένωσης μας με τον Χριστό και την Εκκλησία, που είναι το Σώμα του Χριστού.
Ένωση με το Χριστό γίνεται με τα Μυστήρια της Εκκλησίας με πρώτο το Βάπτισμα και το Χρίσμα που είναι η Όλη Αιώνιος Ζωή του Τριαδικού Θεού με πρώτη και κορυφαία την Αγάπη, την Χαρά και την Ειρήνη.
Η Αγάπη η Χαρά και η Ειρήνη δεν είναι συναισθήματα, είναι Δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Βαπτιζόμαστε σαν νήπια για να εφοδιαστούμε με την Παρουσία του Χριστού όμως για να ενεργοποιηθεί το Βάπτισμα και Χρίσμα πρέπει να αγαπούμε και να φυλάσσουμε στην καρδιά μας τις Εντολές του Χριστού.
Όποιος αγαπά και φυλάσσει τις Εντολές του Χριστού, αυτός είναι που αγαπά τον Χριστό και αυτή η άσκηση φύλαξης των εντολών λέγεται Εγρήγορση και γεννά την Προσευχή της Μετάνοιας που είναι το «Πάτερ ημών», την Ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό», που είναι το επίκεντρο του «Πάτερ ημών», τους Ψαλμούς του Δαυίδ, τις Ακολουθίες της Εκκλησίας ( Όρθρος, Εσπερινός, Απόδειπνο, Ώρες) και την, από όλες αυτές τις προσευχές, εμπνεόμενη δική μας καρδιακή εξομολογητική αυτοσχέδια Προσευχή.
Η Προσευχή της Μετανοίας μας, η Τελωνική Προσευχή, την μόνη που εγκωμιάζει ο Χριστός, προκαλεί την Άφεση των αμαρτιών όπως με σαφήνεια αναφέρει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο (προσευχήσου κρυφά και ο Πατέρας σου θα σε συγχωρέσει φανερά).
Αυτή η Άφεση δεν είναι προσωπικό γεγονός παρότι δίνεται στο ταμείο μας δηλαδή ενώ είμαστε μόνοι με μόνο τον Θεό, αλλά είναι Εκκλησιαστικό γεγονός διότι και η Προσευχή Μετανοίας και η Άφεση αμαρτιών δίνονται μόνον σε όσους είναι Βαπτισμένοι, Χρισμένοι, εξομολογούνται σε Πνευματικό, Κοινωνούν και, οπωσδήποτε, Νηστεύουν.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας ζώντας την Άφεση των αμαρτιών στην προσωπική του Προσευχή μας διδάσκει:
« καν πάσαν την Κλίμακα -των αρετών- αναβέβηκας, υπέρ αφέσεως αμαρτιών προσεύχου»
Χωρίς τα Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τη Νηστεία δεν υπάρχει Άφεση αμαρτιών που στη συνέχεια επειδή είναι Δωρεά Ζωής από το Χριστό εν Πνεύματι Αγίω, μας ενώνει με το Τριαδικό Θεό και την Εκκλησία Του.
Μία καλή οργάνωση του χρόνου προσευχής θα μπορούσε να είναι :
Κοιμάμαι στις 22:00 και ξυπνώ στις 05:00 πλήρης του αναγκαίου ύπνου, ξυπνώ και έχω μπροστά μου άφθονο χρόνο προσευχής!
Αυτές οι ώρες ύπνου, και βιολογικά και Πνευματικά, είναι οι πιο γόνιμες διότι δίνουν χρόνο στην Πρωινή προσευχή μας που είναι η γόνιμη προσευχή όπως φαίνεται από την ζωή των Αγίων αλλά και από την Μητέρα Εκκλησία που εστιάζει τον πολύ χρόνο στον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία που γίνονται πρωί ενώ το απόγευμα και το βράδυ οι Προσευχές του Εσπερινού και του Αποδείπνου έχουν από πλευράς θεραπευτικής περισσότερο συντηρητικό χαρακτήρα.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος για την θεραπευτική ενέργεια και γονιμότητα της Προσευχής σε σχέση με τον αγώνα της Κάθαρσης μας, δίνει μεγάλη σημασία όπως και οι Ασκητικοί Πατέρες όπως γράφει στην Πρωτόνοια δηλαδή στον πρώτο Νου μετά τον ύπνο, είναι φρέσκος ξεκούραστος και έτοιμος να δοθεί στον Νου του Θεού, στο Άγιο Πνεύμα.
Ακόμα και στις αγρυπνίες στις Μονές αλλά και στα τυπικά Ησυχαστικής Προσευχής, προηγείται ύπνος και ξύπνημα.
Πρακτικά λοιπόν οι ώρες 22:00-05:00 για ύπνο μας δίνουν την ευκαιρία αμέριμνης πρωινής προσευχής που δεν εμποδίζεται από δουλειές λόγω ώρας αλλά κυρίως και λόγω Ησυχίας.
Αυτές οι ώρες θα μπορούσαν να είναι και λίγο αργότερα και νωρίτερα ανάλογα και με τον τρόπο ζωής μας στο Μοναστήρι ή στον κόσμο αλλά και ανάλογα με την προκοπή μας.
Κάποιος είπε «εγώ κοιμάμαι- για την ανάγκη του σώματος- και η καρδιά μου αγρυπνεί»
Διαβάζουμε πρώτα Εκκλησιαστική Προσευχή, Όρθρο, κομποσκοίνι, Ευαγγέλιο, Κανόνα που μας έχει δοθεί δηλαδή ό,τι μας συνδέει με την Εκκλησία και μετά μιλάμε στον Χριστό εξομολογούμενοι τα πραγματικά οφειλήματα μας δηλαδή τις αμαρτίες ως βλάβες προς τον Θεό τον εαυτό μας και τους άλλους ξεκινώντας από τα βαρύτερα. (Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών).
Μέτρο αλλά και καθρέφτης για το ποιές είναι οι αμαρτίες μας είναι οι Εντολές του Χριστού:
Από βάθους καρδίας έλεγχος για Φόνο, Έκτρωση, Κατάκριση, Πορνεία και Μοιχεία (εκτός γάμου επιθυμίες), Γαστριμαργία, Απιστία στην Πρόνοια του Θεού για τις ανάγκες μας.
Μετά την εξαγόρευση και αίτηση άφεσης των αμαρτιών και αφού η Άφεση αμαρτιών αισθητά ως μικρή Χαρά και ξαλάφρωμα ενεργείται μέσα μας, ως η μυστική απόδοση του Θεού Πατρός (όπως μας λέει ο Χριστός) τότε, αφού πρώτα εμείς λάβουμε την άφεση, (πως θα δώσουμε αν δεν λάβουμε) συγχωρούμε από καρδίας όσους μας έβλαψαν και μας βλάπτουν (Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών)
Ο τρόπος αυτός προσευχής είναι πλήρης και ασφαλής Πνευματικά διότι προηγείται η Εκκλησιαστική Προσευχή που είναι προτυπωμένη (τετυπωμένη) και θεμελιώνει την Προσωπική Εξομολογητική Προσευχή, που είναι αυτοσχέδια αυθόρμητη και καρδιακή.
Ένας από τους κορυφαίους εργάτες της Προσευχής και Θεολόγος και Διδάσκαλος και Θεολόγος της ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, μας λέει όλα τα πιο πάνω με μια φράση:
«Μετά την τετυπωμένην ευχή -Εκκλησιαστική- γονάτισε και πες τις αμαρτίες σου στον Θεό και αν δεν αισθανθείς την Άφεση των Αμαρτιών σου, εγώ να χάσω τη σωτηρία μου!»
Αλλά και ο σύγχρονος Εργάτης και συνεχιστής της Νοεράς προσευχής αγιασμένος Γέροντας Χαράλαμπος Διονυσιάτης, όσους τον συμβουλεύονταν σύστηνε σαν τρόπο προσευχής πρώτα το κομποσκοίνι και μετά Αυτοσχέδια Εξομολογητική Προσευχή Μετανοίας φυλάσσοντας τον τρόπο αυτό, ως μεταφορά της Ησυχαστικής Παράδοσης Προσευχής που παρέλαβε ως Παρακαταθήκη από τον Γέροντα του Ιωσήφ το Ησυχαστή.
Ακριβώς την ίδια αγωγή με έμφαση περισσότερο στην Εξομολογητική Προσευχή Μετανοίας -Τελωνική- έδινε και ο αγιασμένος Γέροντας της Ι. Μ. Βατοπαιδίου, Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός.
Με συγχωρείτε για την αναίδειά μου, προσωπικά τα άκουσα αυτά και όχι από άλλων χείλη.
Η Άφεση Αμαρτιών που παίρνουμε στην Προσωπική Προσευχή πηγάζει από το Βάπτισμα και Χρίσμα αλλά κυρίως από την Εξομολόγηση στον Πνευματικό που πρέπει να είναι τακτική και δίνει και τη Συγχωρητική Ευχή.
Χωρίς την ενέργεια της Συγχωρητικής Ευχής που εδόθη ως εξουσία από τον Χριστό στους Αποστόλους, από τους Αποστόλους στους Επισκόπους και από τους Επισκόπους στους Ιερείς, δεν μπορούμε να Κοινωνάμε και να ενωνόμαστε με τον Χριστό μέσα στη Θεία Λειτουργία.
Γι αυτό η Εξομολόγηση πρέπει να είναι τακτική.
Για να θεραπευόμαστε λοιπόν και να ενωνόμαστε αισθητά με τον Χριστό και την Εκκλησία Του, πρέπει πρώτα από όλα να οργανώσουμε τις ώρες της Προσευχής μας.
Το συνεπές Ωράριο ύπνου, η Πρωινή προσευχή αλλά και ο Εκκλησιαστικός Όρθρος, ο Εσπερινός και το Απόδειπνο με την Νηστεία και τα Μυστήρια της Εκκλησία μας, είναι ο πρακτικός τρόπος της θεραπείας και Καθάρσεως μας, του Αγιασμού μας.
Ανδρέας Χριστοφόρου
