Εξομολογούμαι ξανά την ίδια Αμαρτία;
Είναι ένα θέμα που συζητιέται πολύ.
Αφού εξομολογήθηκες αυτή την αμαρτία, γιατί την ξαναλές, τα έχεις πει αυτά!!!
Είναι σωστή αυτή η γνώμη;
Είναι, εάν η Πνευματική Ζωή δεν είναι μια διαρκής πορεία από στο Σκότος προς το Φως.
Είναι σωστή, εάν η Πνευματική Ζωή δεν είναι μια διαρκής Κάθαρση, Φωτισμός και Θέωση!
Αφού, όμως, ο Χριστός, η Θεοτόκος, οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοί μας με τη Ζωή και τη διδασκαλία τους μας αποδεικνύουν ότι η Πνευματική Ζωή είναι πορεία Μετανοίας, Αφέσεως Αμαρτιών και Αιωνίου Ζωής, τότε και η Αμαρτία μας αποκαλύπτεται διαρκώς!
Πορεία διαρκούς Φωτισμού, που μας αποκαλύπτει την Αμαρτία μας πρώτα σαν μια πράξη. Την εξομολογούμαστε.
Με την Εξομολόγηση παίρνουμε Άφεση της Αμαρτίας, ως πράξεως, και αναπαυόμαστε.
Όμως, το Φως του Αγίου Πνεύματος, που εισήλθε με την Άφεση της Αμαρτίας, μας αποκαλύπτει, με τον Χρόνο που συνεχίζουμε τη Μετάνοιά μας, ότι πριν από την πράξη, είχαμε πολλούς Λογισμούς.
Μας αποκαλύπτεται η ίδια Αμαρτία, όχι μόνο ως Πράξη, αλλά και ως Λογισμός.
Δίπλα αρχίζουμε να βλέπουμε κι άλλες πράξεις, που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την Αμαρτία που εξομολογηθήκαμε.
Πάμε στον Εξομολόγο και αποκαλύπτουμε τις νέες αποκαλύψεις της Αμαρτίας μας, αλλά και τις νέες Αμαρτίες, που είδαμε στην προσευχή της Αμαρτίας μας.
Παίρνουμε πιο πολύ Φως από τη νέα Εξομολόγηση και με τη συνεχή Μετάνοιά μας ο Χριστός μας αποκαλύπτει την ίδια Αμαρτία σαν καρδιακή επιθυμία, συνδεόμενη με πολλές άλλες καρδιακές επιθυμίες.
Το Φως των Μυστηρίων της Μετανοίας, Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας μας φανερώνει συνεχώς νέα δεδομένα, που περιτριγυρίζουν την Αμαρτία που πρωτοεξομολογηθήκαμε, μας αποκαλύπτουν κι άλλες Αμαρτίες, αλλά και την ίδια την Αμαρτία βαθύτερα, πράγματα που πριν δε βλέπαμε.
Το Φως των Μυστηρίων, με πρωτεργάτη την Επιμελημένη Μετάνοια, μας αποκαλύπτει διαρκώς βαθύτερα και βαθύτερα την ίδια Αμαρτία, από πράξη, σε λογισμό που προηγήθηκε κι επιθυμία από όπου άρχισε η Αμαρτία.
Μας αποκαλύπτει διαρκώς και καθημερινά, μαζί με την Αμαρτία, τον Νου μας και πώς λειτουργεί, την Καρδία μας και πώς λειτουργεί.
Μας αποκαλύπτει, διαρκώς και καθημερινά, ότι δε βλάψαμε μόνο τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω μας, τον Γέροντα, τους συμμοναστές μας, τη γυναίκα, τα παιδιά μας, το περιβάλλον, τη φύση μας και τη φύση.
Μας αποκαλύπτει ότι η μια αμαρτία που εξομολογηθήκαμε είναι αποτύπωση ζωής, δεν είναι μια μεμονωμένη στάση ζωής, αλλά η ζωή μας όλη!
Δύο είναι οι Εντολές, η Αγάπη προς τον Θεό εξ όλης ψυχής, που εξυγιαίνει την αγάπη προς τον εαυτό μας ως Εικόνα Θεού και προς τον πλησίον μας!
Από όλες τις Αμαρτίες μας μία είναι η χειρότερη, ένα είναι το χειρότερο πάθος μας, στο οποίο πρέπει να στρέψουμε όλη την Εγρήγορση και την προσευχή μας.
Είναι η Φιλαυτία μας με όλα τα παιδιά της, πρώτα, και η Φιληδονία μας και όλα τα παιδιά της.
Αυτά δεν έβλεπε ο Δαυίδ και έλεγε «η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός» (Ψαλμ. 50, 5);
Ο π. Ανατόλιος, στη Ρωσική ταινία «ΤΟ ΝΗΣΙ», αυτό δεν έβλεπε;
Αυτή δεν είναι η Όραση των Ησυχαζόντων, είτε στην Έρημο της Φύσεως, είτε στην Έρημο των Μεγαλουπόλεων;
Η Όραση του ενός πάθους αποκαλύπτει συνεχώς αυξανόμενα και το ίδιο και όλα τα πάθη, όπως οι εργαστηριακές εξετάσεις ενός Καρκινοπαθούς, που φέρνουν στο φως νέα δεδομένα, για να γίνεται η φαρμακευτική αντιμετώπιση.
Το Φως του Αγίου Πνεύματος των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας οδηγεί στην Κάθαρση, τον Φωτισμό και τη Θέωση.
Όπως η Αρχαιολογική σκαπάνη βγάζει σιγά – σιγά στην επιφάνεια τα ευρήματα των αρχαίων πολιτισμών, με καθημερινή φροντίδα, έτσι αποκαλύπτει το Θείον Φως στον Μετανοούντα μέχρι Θανάτου την κεκρυμμένη Αμαρτωλή Ζωή.
Η Μετάνοια, Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία αποκαλύπτουν διαρκώς την Αμαρτία μας ως αμαρτωλή Ζωή, με τη συνεργασία του Μετανοούντος με το Άγιο Πνεύμα.
Μοιάζει με την εξιχνίαση ενός εγκλήματος, που όσο οι Αρχές το ψάχνουν, τόσο αποκαλύπτονται τα αίτια, οι ένοχοι, οι προθέσεις τους, η συμμετοχή τους στην εγκληματική δράση.
Αυτή η εργασία, που ενώ αρχίζει με πόνο, διότι εντοπίζουμε τη βλάβη που προξενήσαμε με την αμαρτία μας, τελειώνει πάντα με Ουράνια Χαρά, ωριμάζει μέσα μας τους Καρπούς του Αγίου Πνεύματος: Αγάπη, Ειρήνη, Χαρά!
Όσο προχωράμε στην Κάθαρση από την όραση της Αμαρτωλής μας Ζωής, που βλέπουμε να βγαίνει συνεχώς από την Καρδία μας, όπως μας λέει ο Χριστός, αρχίζουμε να βλέπουμε τη Φύση μας, την κληρονομικότητά μας και τον εαυτό μας ως Μέλος του Σώματος του Χριστού και της Εκκλησίας!
Αυτή είναι η Ησυχαστική Ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπου η διαρκής Μετάνοια φέρνει το Άγιο Πνεύμα, που είναι ο Πρωταγωνιστής της Ζωής μας, όπως είπε ο Χριστός στη Σαμαρίτιδα:
«Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς Προσκυνοῦντας Αὐτὸν ἐν Πνεύματι καὶ Ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ιω. 4, 24).
Η Αμαρτία, σε όσους φαίνεται μια πράξη, ένας λογισμός ή μια επιθυμία, φαίνεται ότι μια εξομολόγηση αρκεί για να συγχωρεθούν. Είναι φυσική αυτή η γνώμη, αν αυτή είναι η γνώση.
Σε όσους, όμως, η Αμαρτία αποκαλύπτεται ως σύμπτωμα και αποτύπωση μιας διαρκώς αποκαλυπτόμενης αμαρτωλής ζωής, δεν τους φτάνει μια ολόκληρη Ζωή για να εξομολογηθούν και να καθαρίσουν.
Έτσι ήταν οι Άγιοί μας, με αποκορύφωμα τον Αββά Σισώη, που όταν ήλθε ο Χριστός να πάρει την ψυχή του, Του είπε:
– Δεν με αφήνεις, Κύριε, ακόμα λίγο να ζήσω, για να μετανοήσω;
Ακούοντας οι Μαθητές του, είπαν, «Γέροντα, εσύ μια ζωή μετανοείς!».
Και ο Μέγας Σισώης είπε:
– Πιστεύσατέ με, αδελφοί, αρχήν Μετανοίας δεν έβαλα.
Όσοι βλέπουν, ξέρουν ότι η όραση του νερού που τρέχει, ενώ φαίνεται η ίδια, δεν είναι.
Όσοι βλέπουν, εν Αγίω Πνεύματι, διαρκώς την Αμαρτία τους γνωρίζουν, ότι η ίδια δεν είναι, γι’ αυτό κραυγάζουν με στεναγμό, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!».
Και έρχεται η Άφεση των Αμαρτιών και ο πόνος γίνεται Χαρά, η δουλεία γίνεται Ελευθερία και το σκοτάδι, Φως Αιώνιον!
Η Πνευματική Ζωή δεν είναι μια ανάκριση και απόδοση ευθυνών μόνο, είναι κυρίως μια ισόβια θεραπεία, που γίνεται με πολλή φροντίδα και επιμέλεια, καθημερινά και διαρκώς μέχρι θανάτου.
Ανδρέας Χριστοφόρου
